Pameran buku antarabangsa berakhir semalam tanggal 6 Mei. Dalam pukul tiga setengah saya bertolak dari rumah. Pukul 4 sampai di hentian Putra. Susah untuk mendapatkan tempat parking kerana ramai yang ingin mengambil kesempatan hari terakhir pameran buku. Setelah meneliti hampir kesemua boot pada hari sebelumnya, saya mengambil keputusan utk membeli 3 buah buku sahaja di samping 2 buah buku utk Ziyad dan Zuhair. Buku-buku itu ialah Balada Pyanhabib, Anak Apak dan Mu`jam Tasrif Afal Arabiyyah.
1-Balada Pyanhabib ialah koleksi puisi-puisi penyair
Pyanhabib. Buku ini dikeluarkan oleh Institut Terjemahan & Buku
Malaysia (ITBM) dan dilancarkan pada ptg hari tersebut. Saya sempat
mendengar Pyanhabib dan beberapa tokoh sastera yg lain mendeklamsikan
puisi masing-masing. Bagi yang sudah lama bersama dgn Pyanhabib mereka
turut menceritakan beberapa pengalaman terutama ttg pengalaman mereka
bersama Pyanhabib dalam persatuan karyawan "Anak Alam" sekitar tahun
70an. Saya bukan seorang yang puitis. Ketika belajar di Darul Uloom
Deoband saya didedahkan dgn bahasa-bahasa puitis Urdu, Parsi dan Arab.
Hampir kesemua Maulana menyulamkan pengajaran mereka dalam kelas dengan
keratan-keratan syair yang indah-indah. Kadang syair Urdu, kadang syair
Parsi dan kadang syair Arab. Malah ada di kalangan mereka mempunyai nama
Pena sebagai penyair. Mereka juga kritis terhadap syair. Bekas
Mufti Pakistan, Maulana Mufti Syafi` misalnya pernah mengkritik syair
Iqbal sebagai kurang selamat daripada segi dini jika dibandingkan dengan syair Akbar Ilahabadi. Namun syair Iqbal lebih memberi kesan (ta`thir)
kpd pendengar yang menurut anak Mufti Syafi` iaitu Mufti Taqi Usmani
mungkin kerana perbezaan uslub penyampaian. Menurut beliau Akbar
Ilahabadi byk menggunakan uslub "ta`ridh" yg kurang memberi kesan untuk pengislahan masyarakat. Mereka juga membaca Dewan Ghalib, koleksi Mirza Assadullah Beg Khan
(1797-1869), pujangga Urdu India terulung. Selain syair Urdu,
syair-syair Parsi juga menjadi kebiasaan ulama Deoband.
Sekurang-kurangnya mereka telah mempelajari syair2 Gulistan dan Bustan Sa`di semenjak awal pendidikan lagi. Dari segi tasawuf peringkat tinggi mereka menerokai keindahan puisi Mathanawi Jalaluddin
Al Rumi. Guru Mufti Syafi`, Allamah Muhaddith Anwar Shah Kashmiri
sendiri amat peka dengan syair-syair Arab. Beliau mempunyai kemampuan
untuk membezakan kefasihan dan kebalaghahan tulisan Mutannabi, Hariri, Hamdani
dsb. Malah dia sendiri byk menulis syair Arab. Penyair mempunyai deria
maknawi yg peka. Kebanyakkan penyair menyelongkar kesemua anjung yg
mereka pandang menyebabkan kalam mereka bercampur aduk di antara bicara
ttg keadilan, kemiskinan, keindahan, kemanusiaan, dengan kalam ttg
perempuan, arak, berahi, duka nestapa, kekecewan etc. Adakah puisi
Pyanhabib termasuk dalam kelompok nasi campur ini. Sambil berjenaka ketika mengulas Balada Pyanhabib yg bertajuk Taman, Prof. Siti Zainon yg juga rakan "Anak Alam" seangkatan dgn Pyanhabib, mengejutkan saya dgn kata-kata, "Porno juga Pyanhabib nih!!!!"
apabila beliau melalui rangkap Baladanya yang berbau sedemikian.
Membaca dan meriwayatkan syair-syair sebegini adakah salah. Hal ini
telah dijawab dgn panjang lebar oleh, Sheikh Abdul Qahir Jurjani (the father of Ilmu Balaghah) dlm kitab beliau Dala`il al `Ijaz.
2-Anak Apak ialah sebuah memoir wartawan Subki Latif. Buku
ini juga dilancarkan pada hari yang sama sebaik sahaja selepas majlis
pelancaran buku Pyanhabib. Saya tidak berganjak dari majlis itu. Terus
sahaja memasang telinga mendengar bedahan buku beliau itu. Pak Subki
menceritakan bagaimana beliau boleh terlibat dlm bidang kewartawanan
padahal cita-citanya adalah menjadi Tok Guru seperti ayahnya dan
begitulah ayahnya menaruh harapan agar dia akan menjadi anak apak
(anak bapa) mewarisi ilmu dan tugasnya di Manjung. Ayahnya pernah
belajar di India. Pak Subki memang tidak asing dalam dunia penulisan
akhbar terutama akhbar Harakah. Namun sebelum itu Pak Subki telah
bekerja dgn Utusan selama 11 tahun, kurang separuh drp Pyanhabib iaitu
selama 23 tahun. Semasa di India saya suka membaca buku-buku memoir.
Dengan membaca buku-buku memoir kita boleh mengetahui ttg keadaan dan
fenomena zaman yg dilakarkan daripada sudut yg pelbagai. Memoir yang
saya kagumi ialah kisah Muhammad Asad memeluk Islam yg dirakamkan dalam
bukunya The Road to Mecca. Buku-buku Kushwant Singh juga saya
gemari kerana ia menceritakan ttg keadaan masyarakat majmuk India semasa
British dan di awal-awal kemerdekaan.Tak kurang juga memoir ulama-ulama
Deoband spt Ap Beti oleh Maulana Zakariya dan seumpamanya spt Sawanih Qasimi berkenaan dgn Maulana Qasim Nanutawi, Tazkirah Rashidiyah berkenaan dgn Maulana Rashid Ahmad Gangohi, Al Balagh Terbitan Khas berkenaan Mufti Syafi, dan Dr Abd Hayi Arifi, 5A, Zeldar Park Maulana Maududi ki Asri Majalis ttg Maulana Maududi, Rozgari Faqir tentang pujangga Islam Allamah Iqbal dsb.
3- Mu`jam Tasrif Afal Arabiyyah ditulis oleh Anton Dahdah, seorang kristian Lebnon, juga penulis buku Mu`jam Qawaid Al Lughah Al Arabiyyah, sebuah buku nahu
secara berjadual yang tidak asing lagi di kalangan peminat nahu. Amat
menakjubkan kerana beliau adalah bekas prajurit dan juga bekas duta
Lebnon di Brazil. Menghasilkan banyak buku-buku Arab berbentuk mu`jam.
Buku ini amat berguna kerana ia menghuraikan tasrif dlm bentuk jadual.
Mudah dilihat dan dibuat perbandingan antara suatu sighah dgn sighah yg
lain. Ia menghilangkan kekusutan terhadap jalaran sighah yang banyak dan
komplikated . Antara kelebihannya juga ialah, kerana ketelitian dalam
pengeditan, kebarangkaliannya yg besar sunyi daripada kesalahan
penandaan baris yg biasa berlaku kpd kebanyakan buku-buku ilmu saraf.
Wazan-wazan kata kerja yang diberikan adalah komprehensif melebihi 16
ribu kata kerja. Kesemua wazan yg dicatatkan itu diambil drp pelbagai
kitab samada drp sumber turath maupun modern.
No comments:
Post a Comment