Tulisan Dr. Kassim Ahmad dan Dr. Hakimi Ibrahim mengenai kegawatan ekonomi dan krisis mata wang yang sedang dialami sekarang amat menarik perhatian. Saya bersependapat dengan Dr. hakimi bahawa sistem ekonomi yang diamalkan sekarang ini berteraskan riba dan saya juga bersependapat dengan Dr. Kassim bahawa oligarki British-Amerika sememangnya ingin mengekalkan kuasanya ke atas semua negara di dunia tetapi siapakah kumpulan oligarki itu? Buat masa ini, saya lebih cenderung melihat kegawatan ekonomi dan krisis mata wang berpunca daripada sistem ekonomi berteraskan riba dan saya percaya kalangan pemerintah, ulama, pemikir, sarjana dan umat Islam amnya tahu bahawa riba itu haram kerana pengharamannya dinyatakan dengan tegas di dalam al-Quran. Malah jika kita membaca kitab-kitab fikah Imam Shafie, Imam Hanfi, Imam Hambali dan kitab fikah yang terbilang Al-Muwatta oleh Imam Malik Ibn Anas, maka kita akan tahu apakah dia urus niaga dan jual beli yang tergolong sebagai riba . Sedekah Berdasarkan pendirian yang tegas itu, beliau melarang sebarang keuntungan daripada hasil riba diberikan sebagai sedekah. St. Thomas Aquinas masih memegang pendirian yang sama dengan cekal dan tegas pada abad ke-14. Dalam, tradisi ilmu klasik Eropah, Aristotle berkata, jika dibuat perbandingan antara semua jenis perniagaan, perniagaan yang paling menyeleweng dan paling dibenci ialah riba. Riba menyalahgunakan wang kerana tujuan sebenar penggunaan wang ialah sebagai bahan perantara pertukaran, bukannya untuk menambah wang. Palto pula membuat pemerhatian bahawa riba pada akhirnya mengakibatkan pertelingkahan antara satu kelas manusia dengan yang lain, maka, ia merupakan satu unsur yang merosakkan negara. Lain-lain ahli falsafah Rom seperti Cicero, Cato dan Sepeca juga mengambil pendirian yang sama, maka kita boleh simpulkan bahawa kedua-dua tradisi Judeo-Kristian dan Graeco-Rom yang kedua-duanya merupakan sumber utama kepada tamadun Eropah sebulat suara menentang riba sama ada dari pandangan agama mahupun sekular. Bagaimanapun ini tidak bermakna bahawa amalan riba tidak berlaku. Kaum Yahudi mendakwa mereka diberi lesen oleh kitab Taurat untuk mengamalkan riba di bawah syarat-syarat tertentu. Protokol ke-20 zionisme di bawah tajuk kezaliman riba perkara 30 menyatakan, apakah sebenarnya sifat pinjaman, terutamanya pinjaman luar negara? Pinjaman ialah bil pertukaran yang dikeluarkan oleh kerajaan negara bangsa setara dengan jumlah yang dipinjamnya sebagai modal. Merosakkan Bagi orang bukan Islam dan juga bukan Yahudi, secara tradisi para pemikir di kalangan mereka menyifatkan riba itu merosakkan. Maka disebabkan riba itu zalim (daripada kaca mata kita dan juga kaca mata zionis), penentangan terhadap riba tidak terhad ekpada umat Islam sahaja tetapi harus juga disertai oleh orang bukan Islam yang inginkan kebebasan yang sebenar dalam urus niaga dan berjual beli. Memandangkan sifat sebenar riba dalam sistem ekonomi semasa seolah-oleah masih kabur saya akan cuba memberi sedikit latar belakang mengenainya. Dalam bahasa Arab, riba memberi maksud tambahan atau lebihan. Inilah juga makna riba yang difahami oleh para sarjana sama ada yang Islam atau tidak, ahli ekonomi dan masyarakat biasa. Kadi Abu Bakar Ibn al-Arabi, seorang alim dalam hal ehwal undang-undang Islam dari Andalusia dalam bukunya, Ahkamul Quran mendefinisikan riba sebagai apa sahaja tambahan atau lebihan yang tidak adil antara nilai barangan yang diberi berbanding dengan nilai barangan yang diterima (The End of Economics oleh Umar Vadillo). Dalam bukunya, The Problem With Interest Tarek El Diwany menarik perhatian bahawa terdapat dua bentuk riba yang utama yakni riba al-qarud yang berkaitan dengan kegiatan memberi pinjaman atau memberi hutang yang kini diistilahkan sebagai kredit dan riba al-buyu yang berkaitan dengan kegiatan melibatkan urus niaga. Kedua-dua bentuk riba itu diamalkan dengan meluas oleh Arab jahiliah sebelum kedatangan Nabi Muhammad s.a.w. tetapi baginda turut mengingatkan para sahabat bahawa riba boleh muncul dalam pelbagai bentuk lain. Riba al-qarud melibatkan caj yang dikenakan pada pinjaman ekoran tempoh masa atau dalam lain perkataan pinjaman yang dikenakan afedah atau bunga dan ia biasanya dirujuk sebagai riba an-nasia yakni, riba kerana menunggu dan merupakan amalan bank. Sheikh tantawi yakni Syeikh al-Azhar di Kaherah pada masa buku itu ditulis, berhujah bahawa faedah atau bunga daripada bank ialah perkongsian keuntungan bank, oleh itu ia dibenarkan. Bagaimanapun, menurut Tarek, pandangan Syeikh al-Azhar itu ditolak oleh kebanyakan sarjana Islam.
Semua ini boleh secara longgar disimpulkan bahawa riba ialah apa sahaja yang diperoleh tanpa usaha iaitu dalam bahasa yang mudah "memdapat sesuatu atas angin" seperti seorang silap mata memetik daun pakau dari ruang udara.
Sepuluh tahun selepas seminar itu, dunia dikejutkan oleh krisis mata wang yang melanda negara-negara Asia Tenggara, Korea Selatan dan Jepun maka kita boleh menambah satu lagi alat riba kepada senarai itu, yakni pasaran pertukaran mata wang antarabangsa atau lebih dikenali umum sebagai forex kerana perniagaan itu pada asasnya berbentuk membuat duit daripada duit dan ia juga tidak memberi hasil yang berfaedah untuk kegunaan manusia atau mengikut istilah ekonomi moden, ia tidak produktif. Dua perkara yang amat menonjol dari senarai itu ialah kaitan antara wang kertas dengan bank. Kita semua maklum bahawa bank merupakan satu institusi ekonomi moden yang mengenakan caj bunga dan memberi bunga dalam semua 'perkhidmatan' dan 'produk' yang ditawarkannya. Maka dalam simpanan bank, wang kertas yang ditabung bukan sahaja wang pokok yang disimpan oleh penyimpan tetapi juga wang kertas yang tercipta akibat lebihan yang dikumpulkan daripada pinjaman yang dikeluarkan. "Institusi perbankan lebih berbahaya kepada kebebasan kita daripada bala tentera musuh .... Penciptaan yang hendak ditanggalkan daripada kuasa bank." - Thomas Jefferson )The Return of The Gold Dinar oleh Umar Vadillo). Wang kertas juga dicipta oleh kerajaan negara-negara bangsa dengan mengeluarkan sijil-sijil bon ataupun sekuriti. Perbendaharaan hanya dengan segaris tandatangan menteri-menteri kewangan ataupun gabenor-gabenor bank pusat masing-masing. Proses ini merupakan penciptaan wang atas angin. Bon dan sekuriti Perbendaharaan inilah yang dipanggil oleh ahli-ahli ekonomi semasa sebagai bil pertukaran yang fungsinya terbahagi dua, iaitu untuk menentukan jumlah nota janji (yakni wang kertas) baru yang perlu dicetak mengikut keperluan semasa kerajaan atau menjualnya kepada bank-bank perdagangan dan luar negara atau orang perseorangaan, kononnya untuk mengawal inflasi dan mengawal jumlah wang kertas yang berada di dalam pasaran. Mencetak dolar Bank, firma kewangan ataupun orang perseorangan sekarang ini membeli bon dan sekuriti Perbendaharaan itu supaya mereka boleh memakan bunga apabila sijil-sijil itu matang, mungkin selepas lima tahun, sepuluh tahun atau dua puluh tahun. Amerika Syarikat lagi hebat, Federal reserve Bank, iaitu gabungan 12 bank swasta, mencetak dolar iaitu wang kertas Amerika setiap hari. (Substance Over Symbolism oleh David Bradshaw dalam Swiss America Report 1994). Berikut ialah ulasan Sir Josiah Stamp mengenai penciptaan wang: " Sistem perbankan moden menjana wang dari angin. Proses ini mungkin merupakan silap mata yang paling hebat pernah dicipta ... " (Discredit Interest debt! The Instrument of World Enslavement oleh Abdur-Razzaq Lubis et al). Disebabkan sifat sistem perbankan meminta lebih daripada yang diberi dibantu pula oleh sifat wang kertas yang tidak stabil dan sentiasa berubah-ubah nilainya, maka ekonomi global merupakan satu ekonomi yang sentiasa bergolak dan mencetuskan suasana orak-arik dan mudah dimanipulasi.
|
|||||||||||
IMAN adalah kedua-dua : cahaya dan kekuatan ; dengannya manusia meningkat setinggi-tingginya sehingga mencapai nilai yang melayakkannya ke Syurga. Dengan kegelapan KUFUR, ia jatuh serendah-rendah darjat yang membawanya ke Neraka..
Saturday, July 7, 2012
Ekonomi Riba Punca Krisis
Labels:
Riba
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment